ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 12 ರಂದು ನಾವು ಸ್ಮರಿಸುವುದು ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಚಿರಸ್ಥಾಯಿಯಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಂಡ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಸಾಹಸ ಮತ್ತು ಪರಮ ಬಲಿದಾನದ ಕಥೆಯನ್ನು. ಕೇವಲ 21 ಜನ ಸಿಖ್ ರೆಜಿಮೆಂಟ್ ಯೋಧರು, ಒಂದು ಅಸಾಧ್ಯ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿ, ಶತ್ರುಗಳ 10,000 ರಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಬಲಿದಾನಿಸಿ, ‘ಏಕ್ ಮೇಂ ಔರ್ ಏಕ್ ಸಬ್ಬೆ ಕೆ ಲಿಯೇ’ (ಒಬ್ಬನು ಎಲ್ಲರಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರು ಒಬ್ಬನಿಗಾಗಿ) ಎಂಬ ನಿಷ್ಠೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸಿದ ದಿನ ಇದು.
ಇದನ್ನು ಏಕೆ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 12 ರಂದು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾರೆ?
ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 12, 1897 ರಂದು, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ 36th ಸಿಖ್ ರೆಜಿಮೆಂಟ್ನ 21 ಜನ ಯೋಧರು, ಹವಲ್ದಾರ್ ಇಶರ್ ಸಿಂಗ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ, ಉತ್ತರ-ಪಶ್ಚಿಮ ಸರಹದ್ದಿನ (ಈಗಿನ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ) ಸರಗರಿ ಕೋಟೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಫ್ಘನ್ ಓರಕಜೈ ಮತ್ತು ಅದರ ಸಹಯೋಗಿ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳ 10,000 ರಿಂದ 14,000 ಜನರ ಭೀಕರ ಸೈನ್ಯವು ಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿತು. ತಮ್ಮ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಅತ್ಯಲ್ಪತೆಯನ್ನು ಮೀರಿ, ಆ 21 ಜನ ವೀರರು ತಮ್ಮ ಕಡೆಯಿಂದ ಬರುವ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ, ಅಂತಿಮ ಉಸಿರಿನವರೆಗೂ ಹೋರಾಡಿ, ಶತ್ರು ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಭಾರೀ ನಷ್ಟವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿದರು. ಅವರ ಈ ವೀರತ್ವಪೂರ್ಣ ಹೋರಾಟ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದಿಂದಾಗಿ ಮುಖ್ಯ ಕೋಟೆಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವರ ಬಲಿದಾನದ ನಿಖರವಾದ ದಿನಾಂಕ, ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 12, ಅವರ ಸ್ಮರಣೆ ಮತ್ತು ಗೌರವದ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.
ಇಡೀ ಮಾನವ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅಸಾಧಾರಣ ಧೈರ್ಯ, ಸಹಕಾರ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ಘಟನೆ ಅಪರೂಪ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಈ ದಿನವನ್ನು ‘ಸರಗರಿ ದಿವಸ್‘ ಆಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪಂಜಾಬ್ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ, ಅತ್ಯಂತ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಸ್ಮರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಯುದ್ಧವಲ್ಲ, ಇದು ಶತ್ರುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಮಣಿಯದ, ತನು-ಮನ-ಧನದಿಂದ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ ಅಮರ ವೀರರ ಅಮರ ಕಥೆ.
