14ನೇ ಆಗಸ್ಟ್, “ವಿಭಜನಾ ಭೀಕರ ಸ್ಮರಣೆ ದಿನ” (Partition Horrors Remembrance Day) ಎಂದು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ದಿನವು 1947ರ ಭಾರತ-ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ವಿಭಜನೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ದುಃಖದಾಯಕ ಘಟನೆಗಳು, ಹಿಂಸೆ ಮತ್ತು ಸಾಮೂಹಿಕ ಸ್ಥಳಾಂತರಗಳ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಅರ್ಪಿತವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ 10-20 ಲಕ್ಷ ಜನರು ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು, ಹಿಂಸೆಗೆ ಬಲಿಯಾದರು ಮತ್ತು ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಈ ದಿನವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ, ಶಾಂತಿ, ಸಾಮರಸ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾನವೀಯತೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ನಾವು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.
ವಿಭಜನೆ ಏಕೆ ಮತ್ತು ಹೇಗೆ ಸಂಭವಿಸಿತು?
1947ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತವನ್ನು ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿಸಲಾಯಿತು:
- ಭಾರತ (ಹಿಂದೂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ರಾಷ್ಟ್ರ)
- ಪಾಕಿಸ್ತಾನ (ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ರಾಷ್ಟ್ರ)
ವಿಭಜನೆಯ ನಿರ್ಧಾರವು 15ನೇ ಆಗಸ್ಟ್ 1947ರಂದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮತ್ತು 14ನೇ ಆಗಸ್ಟ್ 1947ರಂದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಆದರೆ, ಈ ವಿಭಜನೆಯು ಅತ್ಯಂತ ರಕ್ತರಂಜಿತ ಮತ್ತು ದುಃಖದಾಯಕವಾಗಿತ್ತು.
ವಿಭಜನೆಯ ಭೀಕರತೆ
ವಿಭಜನೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಕೆಳಗಿನ ದುರ್ಘಟನೆಗಳು ನಡೆದವು:
- ಸಾಮೂಹಿಕ ಹಿಂಸೆ – ಹಿಂದೂಗಳು, ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮತ್ತು ಸಿಖ್ಖರು ಪರಸ್ಪರ ಹತ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾದರು.
- ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರ ಸ್ಥಳಾಂತರ – ಸುಮಾರು 1.5 ಕೋಟಿ ಜನರು ತಮ್ಮ ಮೂಲ ನೆಲೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು.
- ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು – ಸಾವಿರಾರು ಮಹಿಳೆಯರು ಹಿಂಸೆ, ಅಪಹರಣ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳಿಗೆ ಗುರಿಯಾದರು.
- ದಂಗೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಡಾಯಗಳು – ಪಂಜಾಬ್, ಬಂಗಾಳ ಮತ್ತು ಸಿಂಧ್ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ರಕ್ತಪಾತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು.
ಅಂದಾಜು 10-20 ಲಕ್ಷ ಜನರು ಈ ಹಿಂಸೆಯಲ್ಲಿ ಮರಣಹೊಂದಿದರೆಂದು ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಅಂದಾಜಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಏಕೆ 14ನೇ ಆಗಸ್ಟ್ ಆಯ್ಕೆಯಾಯಿತು?
- ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು 14ನೇ ಆಗಸ್ಟ್ 1947ರಂದು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಅದೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂಸೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು.
- ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು 2021ರಲ್ಲಿ ಈ ದಿನವನ್ನು “ವಿಭಜನಾ ಭೀಕರ ಸ್ಮರಣೆ ದಿನ” ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿತು.
- ಈ ನೆನಪಿನ ಮೂಲಕ, ವಿಭಜನೆಯ ಕಹಿ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಮರೆಯದೆ, ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಐಕ್ಯತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂದೇಶ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ವಿಭಜನಾ ಸ್ಮರಣೆ ದಿನದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ
- ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು – ಭವಿಷ್ಯದ ತಲೆಮಾರುಗಳು ವಿಭಜನೆಯ ದುಃಖವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
- ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಪಾಠ – ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ನಡುವೆ ಸೌಹಾರ್ದತೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು.
- ಬಲಿದಾನಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುವುದು – ವಿಭಜನೆಯಲ್ಲಿ ಬಲಿಯಾದವರ ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ ಅರ್ಪಿಸುವುದು.
ನಿಷ್ಕರ್ಷೆ
14ನೇ ಆಗಸ್ಟ್ “ವಿಭಜನಾ ಭೀಕರ ಸ್ಮರಣೆ ದಿನ” ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಒಂದು ನೆನಪಿನ ದಿನವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ದುಃಖದಾಯಕ ಘಟನೆಗಳು ಪುನರಾವರ್ತಿಸಬಾರದು ಎಂಬ ಬಲವಾದ ಸಂದೇಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. “ಎಂದೂ ಮರೆಯಬಾರದು, ಎಂದೂ ಪುನರಾವರ್ತಿಸಬಾರದು” ಎಂಬ ಧ್ಯೇಯದೊಂದಿಗೆ, ನಾವು ಶಾಂತಿಯುತ ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕು.
